Rodział 10

Rozdział 10 

-Ai-sama !!!-krzyknął szatyn wbiegając do świątyni.
-Yoh, co ty tutaj robisz ?!
-To ty mi powiedz...-powiedział w odpowiedzi.
-Panienko kim on jest ?-zapytał Ren, patrząc na mojego przyjaciela.
-Nikt ważny, odejdź-mruknęłam w odpowiedzi, nakazują gestem ręki by wyszedł, ale zamiast wyjść, zebrało się jeszcze więcej osób. Dopiero po moim "Wynocha, bo zaraz pożegnacie się z tym światem !!!", opuścili pomieszczenie.
-Jak to nie jestem nikim ważnym?! Jestem twoim przyjaciele od dziecka !!!-burknął szaman, ale spotkał się z moim pobłażliwym spojrzeniem i zaraz zamilkł, teraz miałam inną sprawę do załatwienia niż użeranie się z nim...
Czas by spotkać się z jego braciszkiem.
-Jesteś moim jedynym przyjacielem i zawszę będę miała wobec Ciebie dług wdzięczności, ale słuchaj teraz muszę gdzieś pilnie iść. -odpowiedziałam.
-Czemu zniknęłaś z Izumo, jak byłaś mała ?
-Powiem Ci kiedy wrócę, ale teraz muszę już iść Yoh-kun- mruknęłam i przeniosłam się do obozowiska Asakury. Niestety nie zastałam go, ale jedną z jego uczennic.
-Gdzie twój mistrz ?-zapytałam chłodno
-Nie masz prawa tu być! -warknęła przywołując swojego stróża, ale byłam szybsza. Nie po to były te lata treningu, teraz się przydały.
Przyłożyłam ostrze klingi do jej szyi:
-Lepiej, żebyś mówiła, bo mi kłamać nie będziesz- mruknęłam, naciskając ostrzem delikatnie na jej tętnice, rudowłosa była blada jak ściana przez t. Osobiście nic do niej nie miałam i nie chciałam jej zrobić krzywdy, ale jak ją trochę zastraszę to mi powie, gdzie ten idiota.
-Ja..-zaczęła się jąkać.
-To bardzo nie honorowo tak atakować słabszych-mruknął rozbawiony szatyn stając za mną  , czułam jego lodowaty oddech tuż przy karku. Pchnęłam dziewczynę przez co upadła, ale po chwili wstała i uciekła w swoją stronę.
Teraz nie było żadnych świadków i dobrze, bo jego reputacja jeszcze ucierpi.
-Czego chciałaś Seki ?
-Nie mów do mnie "Seki", jeżeli nazywam się Enma Ai, idioto- burknęłam , wyciągając nóż spod spódnicy i chowając go do rękawa.
-A więc po co tu przyszłaś ?-zapytał
-Wiesz co Ty i Twój klan mi zrobił ?
-Nie, ale jestem ciekaw-rzekł z udawaną ciekawością/
-Zamordowaliście mi rodzinę, przez was teraz muszę żyć!-warknęłam i rzuciłam w niego nożem, ale przed nim pojawił się jego duch stróż i ostrze odbiło się w moją stronę, ale udało mi się uchylić.
-Jaka zdenerwowana
-Zamknij się! -warknęłam i przyłożyłam mu z pięści w twarz.
-Ze swoją mocą, mogłabyś mnie i moją rodzinkę już dawno wybić . Tak jak resztę ludzkości-oznajmił z cwanym uśmiechem i popchnął mnie w przód, nie upadałam tylko odwróciłam się i rzuciłam w niego tym razem, jakby małą strzałką, ale w tym było trochę trucizny, którą udało mi się zrobić niegdyś z paru narkotyków i ziół, oraz jadów różnych zwierząt.
To miało go tylko sparaliżować, ale mi to wystarczyło na zabicie jego żałosnej osoby. Próbował wstać, ale to była daremna próba. Uniosłam klingę, którą miałam i już chciałam ją wbić.
-Zemszczę się na wszystkich Asakurach, z wyjątkiem Yoh-kuna, tylko on mi pomógł-już miałam wbić, ale jego stróż mnie złapał w swoje ręce.
Shimatta teraz to już ja jestem zdana na jego łaskę.
-I co teraz zrobisz Jigoku Shoujo ?!-próbował wypowiedzieć to z kpiną, ale wyszło jak krzyk.
-Nic Mappa Douji -powiedziałam, a przed oczami zrobiło mi się ciemno, znowu to cholerne zmęczenie...
-Kim ty tak naprawdę jesteś ?!-zapytał jakby sam siebie, biorąc dziewczynę na ręce....

***

Masz Karolu takie gówno za dychę ... Niech Ci się nie nudzi -,-"